Jeśli wrażliwość ma swój dom, to z pewnością mieszka tutaj – w Ani, jej twórczości, kadrach i błysku w oku. Wszystko to, czego nie potrafi wyrazić słowami czy gestem, ubiera w nieco inną formę. W obraz. A robi to tak, że w każdej kresce, w każdym pociągnięciu pędzla odbija się emocja. A to między innymi emocjom Ania poświęca tak wiele uwagi – nie tylko tym lekkim, nie tylko tym łatwym i przyjemnym, ale tym, które wzbudza w nas nasze własne ciało i tym, które towarzyszą nam na co dzień. Dziś będzie o kobiecości odmienionej przez wszystkie przypadki i stany. O kobiecości, która nie wpisuje się w żaden kanon ani schemat. O kobiecości często tak niedoskonałej, a jednak tak pięknej.

Pewnego słonecznego dnia krasnal Groszek wybrał się na spacer w poszukiwaniu nowych kamyków do swojej kolekcji. Dzień był piękny, ptaki radośnie ćwierkały, a ciepły wietrzyk delikatnie muskał twarze i rozwiewał brody krasnali. Uśmiechnięty Groszek, idąc leśną ścieżką, pozdrawiał napotkanych po drodze przyjaciół, a w myślach snuł już plany związane z nowym kamieniem, który miał znaleźć. Marzył o tym, jak będzie go polerował i porównywał jego kolor z pozostałymi swoimi zbiorami.

Jednak szedł i szedł, już lekko znudzony, jego małe nóżki dawały o sobie znać, buciki cisnęły, a on sam już zaczął tracić nadzieję na znalezienie czegoś wyjątkowego. Wtem w oddali, na polance, dostrzegł coś lśniącego. Skierował się w stronę tajemniczego przedmiotu i zrozumiał, że to przepiękny kamień w kolorze szmaragdowym, niezwykle rzadki okaz w jego okolicy. Nasz mały przyjaciel natychmiast zapragnął mieć go w swojej kolekcji. Zaczął energiczniej przebierać nóżkami, żeby jak najszybciej zabrać swoje znalezisko do domu.

Jeśli kojarzycie słynne „oczy kota ze Shreka”, to muszę Wam powiedzieć, że mają one poważną konkurencję. Istnieje miejsce, gdzie maleńkie stworzonka patrzą na nas błyszczącymi oczętami tak, że nie sposób się nie uśmiechnąć. Maleńkie zwierzaki, elfy i krasnale powstają w pracowni BoboLobo techniką filcowania na sucho lub mokro. A matką tej całej filcowej gromadki jest Patrycja – wielka miłośniczka natury, pasjonatka rękodzieła i kobieta z ogromnymi pokładami cierpliwości. :)

Być może niektórzy z Was zastanawiali się, jak to wszystko się zaczęło. Skąd tak naprawdę wziął się Zielony Krasnal (Green Dwarf)? Przyszedł czas, żeby to wyjaśnić. Gotowi na wejście do świata pełnego magii i przygód? Ruszamy!

Rok 2017. Przechadzałam się po lesie. Było już dość późno i cicho, a słońce powoli chowało się za horyzontem. Zamyślona wracałam do domu. Z tej leśnej zadumy wyrwał mnie jakiś szelest. Coraz głośniejszy. Przyznaję, serce zaczęło mi łomotać jak szalone. Nagle na drzewie pojawiła się wiewiórka, która radośnie pokicała w górę. „Uff”- odetchnęłam i już miałam pójść dalej, kiedy czubkiem buta w coś mocno uderzyłam...

Dzisiaj mamy dla Was przepis na tartę, która za każdym razem jest inna i zawsze się udaje. Dlaczego za każdym razem jest inna? Bo w duchu zero waste wrzucamy do niej wszystko to, co akurat mamy w lodówce. U nas idealnie sprawdza się ona pod koniec tygodnia, kiedy to w lodówce (poza światłem) można znaleźć kawałek sera, jedną smutną marchewkę, trochę oliwek na dnie słoika, ledwo zipiącego pomidora i tym podobne historie. :) Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zrobić wypasioną i dekadencką wersję tarty zamiast tej "resztkowej" jak u nas. :)

Kiedy pierwszy raz zobaczyłam ją na żywo, poszłam odebrać zamówione kosmetyki. Gdyby ktoś wtedy kazał opisać mi ją tylko jednym słowem, to z pewnością powiedziałabym, że to taka „iskierka”. Filigranowa (przynajmniej w porównaniu ze mną :)), bije od niej radość i energia, które sprawiają, że od razu masz ochotę się uśmiechnąć. Czuć, że w tym małym ciele drzemie wielki temperament, chęć działania i ogień (a nie tylko wyżej wspomniana iskra). Mowa o Karolinie, która 12 lat życia spędziła jako biegająca w szpileczkach manager w wielkiej korporacji, a teraz przedstawiam Wam ją jako joginkę, certyfikowanego coacha zdrowia, twórczynię Jogi Szczęścia oraz marki My Magic Essence.

Ileż dookoła nas jest spraw godnych poruszenia, spraw bardziej lub mniej ważnych, czasami istotnych dla całej ludzkości, czasami dla danej społeczności, a innym razem tylko dla jednostki. Z pozoru „zwykły” szary dzień serwuje nam masę tematów, które aż proszą się, by je omówić, dotknąć, wziąć pod lupę, zaopiekować się i… rozwiązać.
Choć niektóre rzeczy do załatwienia są od ręki, to inne już niekoniecznie. A to dlatego, że często po prostu nie widzimy problemu. Nie zawsze chodzi o naszą ignorancję (a przynajmniej mocno chcemy w to wierzyć), lecz o niewiedzę i brak edukacji w danym zakresie.
Postanowiliśmy powołać do życia nowy projekt o nazwie Social Dwarf, który ma na celu (dosłownie) zobrazowanie pewnych problemów i zachowań społecznych, ale również działanie w czystej postaci.

Na samym początku widzimy osobę. Nie ma tu tajemnic. Najpierw oceniają nasze oczy. I co mamy tutaj? Wytatuowaną ciemnowłosą dziewczynę z mocnym makijażem ust. Konia z rzędem temu, kto jej nie znając, przypisał do tego wizerunku kolorowe i słodkie kadry z pankejkami, przepis na staropolski rosół czy orkiszowe gofry. Oczy by jadły, serce bije szybciej na myśl o tych smakach, a ręce rwą się do przegrzebania lodówki, a następnie sporządzenia listy zakupów. Pozwólcie, że przedstawię Wam Dianę- mamę, pasjonatkę tatuaży artystycznych, miłośniczkę dobrego jedzenia i eksperymentów kulinarnych.

Mam wiadomość dla wszystkich tych, którzy myślą, że w codziennym życiu na próżno szukać magii- otóż, możemy stworzyć ją sami. Tak właśnie robi Agnieszka, internetowemu światu znana jako Marysza. Na co dzień lektorka języka angielskiego, która pokazuje, że życie nie składa się tylko z przeplatanki praca-dom, ale też z całego wachlarza pasji, wyciszającego kontaktu z naturą i książek.

Jakie to piękne! Jak ciasteczko! Aż chciałoby się ugryźć! Tak właśnie ludzie najczęściej reagują, kiedy patrzą na te mydła. A wiecie, że możecie zrobić takie cuda sami? Własnoręcznie, przy użyciu nieskomplikowanych, ogólnodostępnych składników i „narzędzi” na co dzień przydatnych w kuchni. Ciekawe, prawda? Zacznijmy od początku…

A gdyby tak nie oceniać i nie krytykować? A gdyby tak skupić się na tym, co fajne, inspirujące i ładne, a nie na tym, że Zofia jest gruba, Anna chuda jak patyk, Krystyna ma (wreszcie) pryszcz na nosie (ha!), Bożena ma już czwórkę dzieci, a Katarzyna jeszcze żadnego, a tak w ogóle to Grażynę chyba mąż zostawił...? Brzmi jak przerysowane? Czyżby? ;) Krytyka (ta niekonstruktywna, rzecz jasna) była, jest i będzie tarczą ochronną, a jednocześnie bronią, którą machamy na oślep, nie widząc, jak ranimy innych, ale przede wszystkim sami siebie. Czyżby łatwiej było wymachiwać mieczykiem hejtu i złośliwości niż po prostu się ogarnąć i skupić na pozytywach?

Grudzień zbliża się wielkimi krokami, a dla tych wszystkich, którzy z niecierpliwością czekają na święta przygotowaliśmy instrukcję, jak wykonać kalendarz adwentowy, aby jak najbardziej umilić ten czas.

Z kalendarza, a właściwie z możliwości jego samodzielnego wykonania najbardziej zadowolone będą zapewne dzieci, bo to dla nich docelowo jest przeznaczony. Jeśli natomiast jesteś już dorosły, ale nadal masz w sobie duszę dziecka, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby wykonać taki kalendarz dla siebie, i z jego pomocą z radością odliczać dni do świąt.

Sposób wykonania kalendarza jest nomen omen dziecinnie prosty i nie wymaga dużo czasu.